Coaching to nie pouczanie ani „wymądrzanie się”.
a) wymądrzanie się
Osoba wie lepiej
Osoba musi dowieść swojej racji
Mój świat jest lepszy od twojego
Tylko poglądy i rozwiązania z mojego świata są słuszne
Osoba nie rozwija ani siebie, ani innych
Osoba jest wzorcem okopywania się na ustalonych pozycjach
Osoba nie zyskuje szacunku
b) coaching
Coach szanuje świat drugiego człowieka
Coach jest ciekawy konstrukcji tego świata
Coach utrzymuje uwagę na celu i rozwiązaniach
Coach pomaga coachowanemu szukać nowych dróg do celu
Coach wzmacnia coachowanego
Coach wierzy w coachowanego i uczy się od niego
Coach wspiera rozwój i samodzielność
Coaching to nie instruktaż.
a) instruktaż
Wymaga absolutnego posłuszeństwa
Instruujący wie lepiej
Instruowany ma zastosować się do instrukcji bez udziału w jej tworzeniu
Instruowany jest podmiotem nauczania
Zdejmuje z instruowanego „ciężar” myślenia
Instruktaż gwarantuje efekt
Przyzwyczaja do niesamodzielności
b) coaching
Pobudza do myślenia
Uczy jak się uczyć
Bazuje na wcześniejszych doświadczeniach
Pozwala badać cel i do celu dostosowywać rozwiązania
Rozwija samodzielność
Oddaje odpowiedzialność i za proces, i za efekt
Coaching to nie szkolne nauczanie
a) tradycyjne nauczanie
Relacja nauczyciel – uczeń przypomina relację rodzic – dziecko
Proces uczenia przebiega od nauczyciela do ucznia
Nauczyciel określa cel, wybiera temat, zakres i sposób jego opisu oraz tempo przekazu informacji
Nauczyciel przekazuje wiedzę uczniom
Przekaz wiedzy jest dopasowany do strategii uczenia nauczyciela
Uczniowie są traktowani jednakowo
Uczeń odpowiada za to, żeby wchłonąć poznana wiedzę
b) coaching
Relacja coach – coachowany jest relacją równorzędną
Obie strony uczą się od siebie
Coach „wchodzi” w świat drugiej osoby
Każdy coachowany jest unikatowy i proces coachingu dopasowuje się do strategii uczenia się coachowanego
Coachowany decyduje o celu coachingu i tempie realizacji zadań
Coachowany jest główna siłą, która opracowuje dane dotyczące drogi realizacji swoich celów
Coachowany jest przyjaznym, ciekawym i inspirującym towarzyszem w pobliżu klienta
Coaching to nie trenowanie
a) trenowanie
Trener i osoba trenowana są nastawieni na osiągnięcie celu
Trening bywa wielkim obciążeniem fizycznym i psychicznym
Trenowanie wiąże się z rywalizacją, pokonywaniem słabszych
Niektórzy trenerzy bywają szorstcy, czasami nawet brutalni, aby pobudzić zawodników do działania
Częste stosowanie instrukcji: zrób tak i tak …, powtórz tyle razy …, postaraj się …, pracuj więcej …, daj z siebie wszystko
b) coaching
Coach wspiera osobę coachowaną, by ta potrafiła samodzielnie określić cel i zdobyć go krok po kroku
Osobiste dobro klienta jest ważniejsze od celu
Coaching nie jest bezwysiłkowy, może powodować przejściowe zmęczenie, ale daje przypływ siły i wiary w siebie
Obowiązuje zasada wygrany – wygrany
W coachingu nie stymuluje się klienta, podnosząc mu poziom adrenaliny brutalnością czy straszeniem
Stawianie pytań: Jak to odczuwasz? Sprawdź, czy i w jakim stopniu możesz? A gdybyś sobie wyobraził, że już to masz, to jak byś się czuł? Na ile jesteś świadom tego, że …? Jak czujesz, ile możesz dać?
Coaching to nie konsulting
a) konsulting
Wiedza po stronie konsultanta – konsultant wie lepiej, co dla klienta jest dobre w danej dziedzinie
Konsultant obserwuje i podaje własną opinię
Stawia „diagnozę”
Konsultant podaje rozwiązanie – wypisuje receptę dla „chorego”
Odpowiedzialność za skuteczność rozwiązania po stronie konsultanta
Odpowiedzialność za zastosowanie recepty po stronie klienta
Możliwe zagrożenie: uzależnienie od gotowych recept, osłabienie klienta („sam nic nie mogę wymyślić, niezbędny jest konsultant”)
b) coaching
Wiedza po stronie coachowanego – klient wie najlepiej, co dla niego działa, a co nie w każdej dziedzinie
Coach obserwuje i informuje o swoich spostrzeżeniach (bez opinii)
Stawia pytania
Coachowany (prowadzony przez coacha) sam wymyśla receptę na siebie
Odpowiedzialność za skuteczność zmiany po stronie coachowanego
Odpowiedzialność za zastosowanie recepty po stronie klienta
Wzmocnienie coachowanego (”Poradziłem sobie sam! Coach mi nic nie poradził, tylko zadawał pytania”)
Coaching to nie doradztwo
a) doradztwo
Doradca podaje gotowe rozwiązanie
Tendencja: odpowiedzialność za efekty wdrożonego rozwiązania (i zadowolenie klienta) po stronie doradcy
Zagrożenie: osłabienie klienta – nie wiem, co robić, a jak robię, co mi każą, to i tak mi źle
b) coaching
Coach pomaga klientowi zdefiniować elementy kluczowe dla sytuacji i stworzyć rozwiązanie
Odpowiedzialność za efekty wdrożonego rozwiązania całkowicie po stronie coachowanego
Wzmocnienie coachowanego – poradziłem sobie!
Coaching to nie terapia
a) podejście terapeutyczne
Terapia jest pomaganiem
Klient ma problem
Życie jest pełne problemów
Klient jest „popsuty”
Terapeuta jest po to, by „naprawić” klienta
Klient bez terapii sobie nie poradzi
Terapeuta wie, jakie zabiegi zastosować, aby pomóc klientowi
b) coaching
Coaching to towarzyszenie w rozwoju
Coachowany stoi przed wyzwaniem
Coach pracuje z coachowanym, dbając o jego kondycję psycho-fizyczną
Coach wierzy, że klient ma dostęp do zasobów i mądrości, by wykorzystać sytuację „wyzwania” do wzrastania, wzmocnienia, poszerzenia perspektywy
Coachowany decyduje, jakie rozwiązanie jest dla niego najlepsze
Coach wspiera w myśleniu i działaniu systemowym oraz perspektywicznym
Coaching to nie schlebianie
a) schlebianie
Schlebiający nie wierzy w możliwości drugiego człowieka
Schlebiający szuka łatwych rozwiązań
Szybkie osiąganie krótkotrwałych efektów bywa fałszywe
b) coaching
Coach widzi potencjał w drugiej osobie
Coach mądrze i w sposób nienachalny naprowadza klienta, by ten sam dotknął istoty rzeczy, znalazł drogę dobrą dla siebie
Trwałe odbudowanie bądź podniesienie samooceny, dobrego samopoczucia
Wiara w siebie i wartości, talenty, które reprezentuję, jest spójne z wewnętrznym przekonaniem
Coaching to nie umacnianie egoizmu ani narcyzmu
a) umacnianie egoizmu i narcyzmu
Pochwały są sformułowane w sposób ogólny
Pochwały nie odzwierciedlają realiów życia
Podkreśla się zalety, nie biorąc pod uwagę negatywnego wpływu osoby na otoczenie
Jednostkę traktuje się jak istotę niezależną od wpływów środowiska
Potrzeby jednostki stawia się wyżej niż potrzeby otoczenia
b) coaching
Pochwały odnoszą się do konkretnych zachowań i osiągnięć
Informacje są dostosowane do potrzeb, stanu i możliwości jednostki
Jednostkę uczy się brania odpowiedzialności za swoje decyzje i zachowania
Jednostkę aktywnie włącza się w ogląd sytuacji, refleksję i poszukiwanie rozwiązań
Jednostka zostaje pobudzona do myślenia o wpływie jej decyzji i zachowań na system
Coaching to nie krytyka ani wytykanie błędów
a) krytykowanie i wytykanie błędów
Krytykujący nie liczy się z uczuciami drugiego człowieka
Osoba krytykująca sama ma problemy, z którymi nie umie sobie poradzić
Osoba krytykująca działa według utartych, niekiedy szkodliwych, schematów
Podkreślanie: „moje lepsze”
Osoba krytykująca odbiera krytykowanym wiarę w ich możliwości
b) coaching
Coach ma na uwadze dobro coachowanego
Coach jest w dobrostanie i nie potrzebuje dowartościowywać sie kosztem innych
Coach wspiera coachowanego, co pozwala mu na swoje racje, i szanuje je
Coach widzi w każdym potencjał i pomaga go rozwijać
Źródło: Zubrzycka-Nowak M., Rybczyńska K., Monostori A. Czym (nie) jest coaching; Prawdy i mity o coachingu. Wydawnictwo GWP, Sopot 2010.
Kod QR do tego wpisu
Strona
Ten link przenosi na górę strony
